De titel “Kristallen “ verwijst naar de onverwachte kleurschakeringen die het Kristal uitstraalt als het wordt bewogen, die verschillende kleuren hoor je ook in de onderscheidene klanken op dit album. Het album is er een uit de reeks Duo Art van het ACT label waarin telkens een tweetal musiceert, ditmaal betreft het twee artiesten uit het rijke Zweedse jazzpalet. Trombonist/zanger Nils Landgren (1956) is niet alleen actief in de jazz maar ook in de R & B en funk, o.a. met zijn Funk Unit. Dat hij een verdienstelijk zanger is bewees hij al op diverse cd’s onlangs nog met Michael Wollny, Lars Danielsson en Wolfgang Haffner onder de naam “4 Wheel Drive”. Hier waagt hij zich wederom aan twee Lennon & McCartney songs “I Will”en “Norwegian Wood”en met zijn typerende stemgeluid, een beetje als Mose Allison, komt hij er goed mee weg. Maar het overgrote deel van “Kristallen” wordt gevuld met muziek die we het beste omschrijven als kamerjazz, er zijn raakvlakken met volksmuziek zoals in het openingsnummer “Blekinge”van Jan Lundgren dat perfect de sfeer van zijn geboortestreek in Zweden weergeeft, stil en ruig.

“Byssan Lull” is gebaseerd op een oud Zweeds volkslied maar in het arrangement van Nils en Jan transformeert het snel tot een blues. “Hornlâtar” is wederom een traditional gebaseerd op de korte hoornstoten uit de Zweedse volksmuziek, het doet denken aan “Swedish Folk Modern”uit 1997 dat Landgren opnam met de zo tragisch overleden pianist Esbjörn Svensson. “Olu”van Nils nam hij al eerder op in 1996 op het album “Gotland” met de Poolse trompettist Tomasz Stanko, inmiddels ook overleden. “Värmlandsvisan” is afgeleid van een thema uit de Zweedse volksmuziek, Jan Lundgren koos ook voor twee nummers van collega pianisten “Country”van Keith Jarrett en “The Wedding”van Abdullah Ibrahim, voorwaar geen verkeerde keuze. Al met al een geslaagde compilatie aan nummers waarbij me wel van het hart moet dat ik niet zat te wachten op “The Nearness of you”van Hoagy Carmichael, alweer zo’n oude koe uit het American Songbook.

De interactie tussen trombone en piano is wonderwel geslaagd te noemen, “Mr.Red Horn” (bijnaam van Nils) is hier ver verwijderd van zijn funk explosies en komt uiterst subtiel en lyrisch over, hetgeen ook gezegd kan worden van het klavierspel van Jan Lundgren. Dat deze twee Zweden elkaar intuïtief zo goed aanvoelen op muzikaal vlak bewezen zij al eerder met hun eerbetoon aan Leonard Bernstein “Some other time”.

Jan van Leersum.